Հայտարարություններ

2008թ. մայիսի 21-ին հրազենային և ֆիզիկական ուժի կիրառմամբ հարձակման է ենթարկվել հայտնի իրավապաշտպան Հելսինկյան ընկերակցության նախագահ Միքայել Դանիելյանը: Հարձակումն իրականացվել է մի խումբ մարդկանց կողմից, որոնց գլխավորել է ՀՀ Ազգային առաջադիմական կուսակցության նախագահ Տիգրան Ուրիխանյանը: Հարձակվողները սկզբում հրազենային զենք են օգտագործել /գազային ատրճանակ/, այնուհետև կիրառել նաև ֆիզիկական բռնություններ՝ հարձակումն ուղեկցելով հայհոյանքներով և անպարկեշտ արտահայտություններով, որոնք ուղղակիորեն կապված են եղել Մ. Դանիելյանի իրավապաշտպանական գործունեության հետ:

Ժողովրդավարական բարեփոխումները Հայաստանում հանգեցրել են պետական տեռորի հաստատմանը: Արտակարգ դրությունը հանելուց հետո Հայաստանի իշխանությունները ծավալել են բռնությունների և ահաբեկումների նոր ալիք։ ՀՀ ոստիկանությունը և ազգային անվտանգության ծառայությունը որդեգրել են սովետական ԿԳԲ-ի մեթոդները և կազմակերպված ռեպրեսիաների են ենթարկում անպաշտպան մարդկանց։

2008 թվականի մարտի լույս 21-ի գիշերը, ժամը 01:05-ին հրկիզվել է Գյումրիում գործող ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ Նադեժդա Հակոբյանի ավտոմեքենան, որն այդ պահին եղել է ակումբի խորհրդի նախագահ Լևոն Բարսեղյանի տրամադրության տակ:

Մենք` Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական հասարակության ներքոստորագրյալ ներկայացուցիչներս, արձանագրելով, որ. - 2008թ. նախագահական ընտրություններից հետո անցկացված խաղաղ ցույցերն ու երթերը կեղծիքներով և բռնարարքներով ուղեկցված ընտրությունների նկատմամբ քաղաքացիների վերաբերմունքի արտահայտություն էին, նաև բողոք` ընդդեմ ազատ խոսքի սահմանափակումների, մարդու իրավունքների ճնշման և հանցագործների անպատժելիության տարեցտարի սաստկացող մթնոլորտի,

Մենք` քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչ ներքոստորագրյալ կազմակերպություններս, մեր խոր մտահոգությունն ենք հայտնում նախընտրական շրջանի, ընտրաշրջանի և երկրում առկա հետընտրական գործընթացների վերաբերյալ: Միջազգային դիտորդների գնահատականը, որը կառավարության և վերջինիս կողմից վերահսկվող լրատվամիջոցների կողմից փորձ է արվում ներկայացնել դրական լույսի ներքո, քննադատական էր: Սակայն զեկույցի առաջին երկու նախադասությունների և գնահատականի փաստերի միջև այս ակնհայտ հակասության արդյունքը դարձավ այն, որ կառավարությունը մեջ բերեց միջազգային դիտորդների գնահատականի միայն այդ պարբերությունը` օրինականացնելու ընտրության արդյունքները: Մինչդեռ միջազգային դիտորդները զեկույցում մատնանշել են լրատվության գրաքննության, ընտրողներին վախեցնելու, քվեներ գնելու, ինչպես նաև այլ փաստեր և իրենց այցելած 16 տոկոս ընտրատեղամասերի քվեների հաշվարկը անվանել են «վատ» կամ «շատ վատ»: Նման պրակտիկան որպես «մի քայլ առաջ» և ազատ և արդար ընտրությունների անցկացնելու պարտավորություներին համահունչ որակելը հարցականի տակ է դնում ժողովրդավարության, ժողովրդավարական չափորոշիչների և սկզբունքների գաղափարը և ավելի նվազեցնում ժողովրդավարական բարեփոխումների չափանիշները:

Մենք մեղադրում ենք ՀՀ իշխանություններին հերթական կեղծված ընտրությունների համար, որոնք ուղեկցվել են օրենքի և մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումներով ինչպես նախընտրական շրջանում, այնպես էլ քվեարկության օրը և ետընտրական շաբաթվա ընթացքում:

Այս 2008 թվականի փետրվարի 19-ի Հայաստանի Հանրապետության նախագահի ընտրությունները, ինչպես նախորդ տարիների 1996, 1998, 2003 թթ. նախագահական ընտրությունները և 2005 Սահմանադրական հանրաքվեն խայտառակ ձևով խեղաթյուրվեցին պաշտոնապես իրավասու մարմինների կողմից` գործի դնելով պետական ռեպրեսիաների մեքենան և հանցավոր մեխանիզմները: Այդ են վկայում թե՛ հասարակական կազմակերպությունների դիտորդական առաքելության և մոնիթորինգի տվյալները, ընտրություններին թեկնածու առաջադրած քաղաքական կուսակցությունների գնահատականները, և թե՛ հենց ինքը` հասարակությունը, որի հարյուր հազարավոր ներկայացուցիչներն այսօր իրենց ուղղակի պոռթկումն են արտահայտում Ազատության հրապարակում: